Περπατώντας στα μικρά δρομάκια με τα ασβεστωμένα σπίτια και τις αυλές που μοσχοβολούν από τα αρώματα των λουλουδιών, θα βρεθείς μπροστά στο Μάγγανο. Πρόκειται για το παλιό ελαιοτριβείο, όπου εκεί θα δεις λογιών, λογιών εργαλεία, που χρησιμοποιούσαν στις αγροτικές εργασίες, το μύλο (πέτρινο) που αλέθουν τις ελιές για να πάρουν το λάδι, και τον παραδοσιακό αργαλειό που υφαίνουν τα κεντήματα και τα χαλιά.
Στην άκρη του χωριού βρίσκεται η εκκλησία των Αγίων Σαράντα, με το λιθόστρωτο πάτωμα και το ξύλινο σκαλιστό τέμπλο της.
Τρία καταπράσινα χιλιόμετρα χωρίζουν την Διμυλιά από τον οικισμό της Ελεούσας. Χτίστηκε τα ιταλικά χρόνια 1912-13, για να εγκατασταθούν Ιταλοί υλοτόμοι. Μετά το τέλος του πολέμου κατοικήθηκε από κατοίκους της Διμυλιάς. Προχωρώντας στον όμορφο αυτό οικισμό με τα πεύκα και τα μεγάλα πλατάνια συναντάς τα παλιά Ιταλικά κτίρια, το γνωστό "Σανατόριο" που για αρκετές δεκαετίες λειτουργούσε ως νοσοκομείο. Η πλατεία στολίζεται με ημερόπευκα και στο ύψος δεσπόζει επιβλητική, η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, ιταλικής κατασκευής και πρώην καθολική εκκλησία, πρόσφατα, με την επιμέλεια του εφημέριου και την βοήθεια των κατοίκων αγιογραφήθηκε και αξίζει να δεις και να θαυμάσεις τις πολύ προσεγμένες αγιογραφίες της.
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό, φτάνεις στην μεγάλη δεξαμενή, παλιό υδραγωγείο, της Κοσκινιστής όπου ζει και αναπαράγεται το ψάρι γκιζάνι. Στολίδι για το χωριό, την ημέρα των Θεοφανίων ρίχνεται ο Σταυρός για τον αγιασμό των υδάτων, που τροφοδοτούν το χωριό μας και την πόλη της Ρόδου.
Ανεβαίνοντας, κάνεις μία στάση στην Παναγία την Ελεούσα, να προσκυνήσεις τη θαυματουργή εικόνα. Και να δροσιστείς από το πηγαίο νεράκι της.
Η πορεία σου συνεχίζεται και τελειώνει στο Φουντουκλί. Εκκλησία που χτίστηκε τον 13ο αιώνα και είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Το δάσος που περιτριγυρίζει την μόνή, σε προσκαλεί να το εξερευνήσεις και να ξεκουραστείς στην αγκαλιά του.
Στο χωριό δραστηριοποιείται από το 1986 ο πολιτιστικός σύλλογος "Το Φουντουκλί" και ο αθλητικός σύλλογος "Ατρόμητος Διμυλιάς".
